26-10-2009 - 27-10-2009

Maandag 26 oktober 2009

De eerste nacht weer in de Jamaicastraat. De nacht was erg kort, want om één of andere reden was ik gisteravond klaar wakker en kon ik niet voor een uur of twaalf slapen. Dan is de nacht tot kwart voor zes toch weer erg kort.

Na geschoren, gegeten en gedoucht te hebben, heb ik me aangekleed en ben naar het werk gegaan. De bussen hier zijn toch wel relaxer, want ze komen vaker achter elkaar en er is eigenlijk altijd wel plaats. Ik was dus om kwart voor zeven op het werk. Daar heb ik eerst de mail weer doorgenomen en de site bij gewerkt. Ook heb ik de samenvatting van AZ – Ajax opgezocht, want die wilde ik uiteraard wel zien.

Daarna moesten we weer aan de gang met ISO. We hebben de rest van de procedures aangepast, gekopieerd en uitgedeeld. Morgen moeten we er nog één aanpassen en uitdelen. Ook hebben we een andere kwaliteitstip en nieuwe foto’s opgehangen. We merken toch wel dat de mensen nog steeds veel bezig zijn met de foto’s. Verder hebben we ook ons dagelijkse rondje weer gelopen.

Tussen de middag ben ik met mijn broodjes kaas naar de keuken gegaan om te vragen of ze in het tosti ijzer konden. Daar had ik een keer zin in en ze waren erg lekker.

Na de pauze zijn we nog verder gegaan met de ISO werkzaamheden van hier boven en ook heb ik geregeld dat ik ook donderdags, de dag na aankomst van papa en mama, vrij ben. Dan kunnen we even de stad in om wat dingen te bekijken. Er is natuurlijk veel veranderd sinds de laatste keer dat ze hier geweest zijn.
Wel moet ik deze week nog de enquêtes uitwerken en daar een analyse van maken. Ik hoop dat dit een beetje snel gaat, want het zijn er toch meer dan dertig.

Aan het eind van de dag kreeg ik nog een mailtje van Erik met daarop het goede nieuws van Willem, Judith en Stijn. Erg leuk!

Toen ik thuis kwam heb ik niet veel meer gedaan. Eerst gegeten en met Britt gebeld. Verder een beetje lamballen en ook Peter en de kinderen zijn nog op visite geweest. Ook heb ik met Gerard afgesproken dat we morgen om kwart over vijf naar het trainen gaan. Daar heb ik wel weer zin in en ik ben benieuwd hoe het gaat.

Dinsdag 27 oktober 2009

Vanmorgen vond ik het weer veel te vroeg dus de wekker maar weer een half uur verder gezet. Om kwart over zes ging hij weer af en toen ben ik er uit gegaan. Rond tien over zeven was ik op het werk, dus dit viel nog wel mee.

Op het werk zijn we eerst weer verder gegaan met ISO. We hebben de laatste procedures aangepast, gekopieerd en afgegeven. Volgende week kunnen we dan aan de slag met het checken of alle medewerkers de procedures kennen. Uiteraard hebben we ook weer onze dagelijkse ronde gemaakt.

Verder had ik ook een mailtje van mevrouw Hammond gekregen over het CTSS toernooi. Er waren weer wijzigingen en ook de wedstrijdschema’s per sport waren meegestuurd. Ik had de leuke taak om deze naar alle deelnemers binnen Hotel Krasnapolsky te verspreiden. Dit is dus niet te doen, omdat ik niet alle namen heb en mevrouw Hammond ook niet. Hier baal ik flink van, want ik vind het echt een ongeregeld zooitje. Ze zijn er binnen het hotel veel te laat mee begonnen en toen werd het op mij afgeschoven. Zoiets vind ik heel leuk om te doen, maar dan moet het wel bijtijds gebeuren en de organisatie moet goed zijn. Maar laten we het er maar op houden dat het weer een leermoment is. Vrijdag begint het CTSS toernooi, dus dan zal ik er wel vanaf zijn. Ik heb er in ieder geval mijn best voor gedaan, dus daar kan niks van gezegd worden.

Mevrouw Bonela heeft ’s middags aan mij gevraagd wanneer ze de resultaten van de enquêtes krijgt. Ook meneer Ramdhani vroeg er nog naar. Ik ben daar dus de laatste twee uurtjes van vandaag maar mee begonnen, want het is nog erg veel werk. Er zijn 39 enquêtes gehouden en deze hebben allemaal 36 vragen. Het is dan ook de bedoeling dat ik alle vragen stuk voor stuk ga uitwerken en er een mooie conclusie van maak. Met de gesloten vragen is het nog wel makkelijk, maar bij de open vragen wordt het al wat moeilijker. Uiteraard moeten er ook de nodige grafiekjes bij. Ik vind het niet erg om te doen. Ik heb op mijn computer een afspeellijst gemaakt met allemaal mooie liedjes en heb tijdens de laatste twee uur mijn koptelefoon opgezet. De tijd vloog echt voorbij. De afgelopen twee dagen zijn trouwens al erg snel gegaan. Ik hoop dat het zo doorgaat, want dan is het zo volgende week woensdag en dan ben ik lekker twee dagen vrij.

Na het werk ben ik gelijk naar huis gegaan en heb ik met Nederland gebeld en gegeten, want vandaag stond mijn eerste training weer op het programma. De eerste keer sinds vijf weken geloof ik. Ik heb zelfs mijn voetbalschoenen, die uit Nederland zijn opgestuurd, nog niet aangehad dus het moest er maar van komen.

Gewapend met mijn voetbalschoenen en een grote fles water ben ik met Gerard naar het voetbalveld gegaan. Ik ben begonnen met rondjes lopen, maar na twee kilometer had ik er toch wel genoeg van. Die bal die trekt toch altijd. Rot ding! Dus ben ik maar mee gaan trainen. Eerst moest ik één tegen één op een half veld met een andere jongen. Ik wilde het eigenlijk nog wel rustig aan doen maar daar kreeg ik de kans niet voor.

Daarna hebben we kleine partijtjes van vier tegen vier gedaan. De mannen mochten de bal maar twee keer raken. Als afsluiting hadden we nog een grote partij. Tijdens een duel toch weer een botsing en een trap op dezelfde plek. Toch maar weer doorgelopen en ik had er niet zo heel veel last van. Wel begon de vermoeidheid toe te slaan. Na het partijtje hebben we nog wat rek- en strekoefeningen gedaan en toen was de training afgelopen. Het viel me nog wel tegen met mijn conditie. Maar eigenlijk is het niet zo gek als je nagaat dat ik toch een tijdje niks heb kunnen doen.

Toen ik thuiskwam gelijk maar onder de douche gesprongen want ik zweette en stonk als een otter. Volgens mij nog erger. Daarna heb ik gelijk ijs op mijn been gedaan. Hoop dat het helpt tegen weer een blauwe plek. Ook stond er nog een geschilde manja op mij te wachten in de koelkast. Gezond en erg lekker dus die was zo op.
Verder wachtte mij nog de geweldige taak (uhum) om mijn vier overhemden te strijken. Anders zou Mark morgen niet in z’n hempie staan, maar toch wel in zijn t-shirt. Ik heb toch eigenlijk wel een hekel aan strijken. Ik denk dat ik daar te ongeduldig voor ben.
Maar uiteindelijk heb ik de strijd met de bout gewonnen en hangen ze weer netjes in de kast.
Tot komend weekend hoef ik dus niet meer te strijken.

Als afsluiting van de avond maar weer het stukje getypt, want morgen moet het online.