28 januari 2010 - 01 februari 2010

Donderdag 28 januari 2010

Zo dit is dan mijn laatste werkdag. Ik moest voor Sandra kranten meenemen naar het werk, want haar dochter had knipsels nodig. Gerda had nog veel kranten thuis liggen dus had ik gezegd dat ik wat mee zou nemen. Uiteindelijk had ik een vuilniszak vol en ben ik maar met de taxi gegaan.

Ik was rond zeven uur op het werk en Sandra was blij met zoveel kranten. Mijn planning voor de laatste werkdag was om mijn verslag ’s ochtends af te ronden en daarna te trakteren. Dan had ik de hele middag de tijd om van iedereen afscheid te nemen.

Maar in Suriname loopt het bijna nooit volgens planning. Dat had ik eigenlijk ook wel kunnen weten. Mevrouw Bonela was zo goed als de hele dag afwezig. Tussen besprekingen door heeft ze iedere keer een stukje van mijn stageverslag nagekeken, waardoor dit pas om half vier af was. Ik heb dus geen rondje door het bedrijf meer kunnen lopen. Wel heb ik ’s ochtends nog wat foto’s in het hotel gemaakt.

Ik ben wel tevreden over het eindresultaat van mijn verslag en ook mijn beoordeling was goed. Als afscheidscadeau heb ik nog een gegraveerde Parker pen en een polo van Hotel Krasnapolsky gekregen.

Nadat alles afgerond was, ben ik gegaan. Ik heb in de stad nog wat souvenirtjes gekocht en toen ben ik met de taxi naar huis gegaan. Daar heb ik me omgekleed en ben ik meteen naar de supermarkt gegaan. Ik moest nog wat spulletjes gaan kopen, want vanavond neem ik ook afscheid van DIVA.

Ik heb chips, sap en frisdrank gekocht. Na het eten heeft Gerard mij opgehaald en zijn we naar het trainen gegaan. Ik heb zelf niet meer mee gedaan, want zag het niet zitten om die vieze kleren zolang in mijn koffer te hebben. Na het trainen kwam iedereen mij een hand geven en hebben we wat gegeten en gedronken. Uiteindelijk had ik maar net genoeg. Er was alleen één pak sap over. Verder krijg ik over een paar weken ook een elftalfoto toegestuurd. Die wordt pas later in het seizoen gemaakt. Wel erg leuk.

Na het trainen ben ik alvast begonnen met het pakken van mijn koffer. Omdat ik al een pakketje had gestuurd, dacht ik erg veel ruimte over te hebben. Maar omdat ik nu veel fruit en andere spullen mee terug bracht, paste het nog niet. Flink balen. Nu moet ik morgenvroeg nog een pakketje gaan versturen. Gerda heeft een doos gezocht en die heb ik alvast ingepakt. Na het pakken heb ik nog even buiten gezeten en daarna heb ik nog wat op bed gelezen.

Vrijdag 29 januari 2010

De dag waar ik al een hele tijd naar uit heb gekeken. De dag van mijn vertrek. Eerst moest ik deze ochtend nog het pakketje wegbrengen en wat souvenirs kopen. Maar voor ik dit zou gaan doen, moest eerst de maag gevuld worden. Gerda had al een eitje gebakken en deze smaakte erg goed.

Daarna heb ik Ulrich gebeld en zijn we op pad gegaan. Ik wilde eerst het pakketje af gaan leveren, maar omdat ik niet voldoende geld op zak had moest ik eerst gaan pinnen. Dit was een ramp. We zijn bij verschillende automaten geweest, maar het was te druk, buiten gebruik of leeg. Toen hebben we besloten om eerst maar naar de stad te rijden en daar te pinnen. Dit heb ik uiteindelijk bij twee verschillende automaten moeten doen, omdat in de eerste automaat nog maar weinig geld zat.

Ik ben dus eerst maar souvenirtjes gaan kopen, want ik was nu toch in de stad. Dit was snel gedaan en we zijn naar Surpost gereden om het pakketje te gaan posten. We kwamen er aan gereden en het was superdruk. De rij stond tot buiten. De vorige keer heb ik al omschreven hoe het allemaal werkte en dat het zo onlogisch als de pest is. Ik heb daar ruim een uur moeten wachten voordat ik klaar was.

Daarna ben ik snel naar huis gereden, want het was al bijna rond de middag en rond drie uur zou Jan mij ophalen. Thuis heb ik gegeten en nog wat laatste spulletjes in de koffer gedaan en toen heb ik afscheid genomen van Gerda en Olivia. Loes en David zouden met Jan en mij meerijden, want vandaag landt Michael ook weer in Suriname.

Het duurde erg lang voordat ik de koffer ingecheckt had en ondanks de twee pakketjes waren zowel mijn koffer als mijn handbagage te zwaar. Gelukkig vond ze het voor deze keer niet erg. Daarna moest ik door de douane en werd mijn handbagage doorzocht.

Toen kwamen we in de wachtruimte met taxfree winkels. Daar heb ik even rond gekeken en verder nog twee Borgoe’s op. Ik zat daar toch maar te wachten en als afscheid kon dat best. Om zeven uur konden we door de gate. Ik had nog steeds niet het gevoel dat ik nu echt terug naar Nederland ging.

Daar stonden veel koffers handbagage te wachten. Mensen met grote handbagage moesten die daar neerzetten. Surinamers nemen vaak handbagage mee die onderhand groter is dan mijn normale koffer. Ik kon de mijne gelukkig meenemen en zat al snel in het vliegtuig. We hoefden niet door een slurf, maar moesten er gewoon zelf naartoe lopen. Gelukkig had ik nu een ander toestel dan de heenweg. Surinam Airways heeft namelijk sinds een tijdje een nieuw toestel gehuurd. Hier heeft iedereen een eigen schermpje.

Om acht uur zouden we vertrekken, maar we hadden nog drie kwartier vertraging. Al die tijd hebben we in het vliegtuig gewacht. Dit kwam doordat er veel overgewicht was waardoor de papieren aangepast moesten worden. Om kwart voor negen zijn we toen toch vertrokken.

Zaterdag 30 januari 2010

Ik heb me in het vliegtuig goed weten te vermaken en de reis ging toch behoorlijk snel. Ik heb veel spelletjes gespeeld en ook nog een half uur geslapen. Verder hebben we erg lekker eten gehad en heb ik ook nog een paar biertjes gedronken. We konden eerst nog niet landen doordat er maar één landingsbaan in gebruik was wegens de sneeuwval. We hebben toen nog wat rondgecirkeld. We kwamen onder andere over de Rotterdamse haven. Heel apart om al die sneeuw onder je te zien.

Op Schiphol aangekomen kon ik als één van de eerste het vliegtuig uit. Ik zat in rij negen en die was vlak bij de deur. Ik ben toen snel gaan lopen zodat ik als één van de eersten bij de douane kwam. Het is namelijk honderd procent controle vanaf Suriname. Na een paar vragen beantwoord te hebben is mijn handbagage gescand en kon ik doorlopen.

Toen ben ik snel naar de bagageband gelopen. Deze ruimte was afgezet in verband met de controle’s. Gelukkig kwam mijn koffer al vrij snel en ben ik richting uitgang gelopen. Eerst moest al mijn bagage nog een keer gescand worden en toen was het zover.

Ik liep door de deur en hoorde al een beetje juichen. Toen wist ik meteen waar ik moest zijn. Ons thuis en Britt en haar ouders stonden te wachten met ballonnen, Surinaamse vlag en Nederlandse vlag. Dit was erg leuk en ik was toch wel weer blij om ze te zien. We hebben eerst nog wat gedronken en zijn toen naar huis gereden. Het was behoorlijk koud, maar ik had er nog niet echt veel last van.

Het is een heel raar gevoel. Ik heb niet het gevoel gehad dat ik naar Nederland ging en toen ik er eenmaal was had ik ook niet het gevoel dat ik naar huis ging. Toch was ons huis makkelijk te herkennen, want het was mooi versierd. Buiten stond een spandoek en binnen hingen er vlaggetjes in de Nederlandse kleuren. Ze hadden erg hun best gedaan. Ik voelde me meteen weer thuis en had niet het gevoel dat ik een half jaar weg was geweest.

Thuis hebben we eerst broodjes frikadel en kroket op. Daarna kwam er de hele dag visite. Dit was erg leuk. Ongeveer de hele familie is geweest en ook is er wat familie van Britt geweest. Het was erg leuk om iedereen weer te zien en de Surinaamse rum vloeide rijkelijk. Om twaalf uur waren de meeste mensen naar huis, maar ik was nog niet moe dus zijn we met z’n allen nog naar de Old Sailor geweest. Rond twee uur lag ik in bed.

Zondag 31 januari 2010

De eerste nacht in het koude Nederland zit er weer op. Het was gisteren erg gezellig. Vandaag was de wedstrijd Feyenoord – Ajax en Hanny, Jac, Pim en Eefje hebben hier gekeken. Ook heb ik visite gehad van de buren en van Brayn. ’s Avonds zijn Coen en Steffi nog langs geweest, waardoor de dag ook gevuld was met bezoek en natuurlijk weer wat rum.

Dit was de dag in het kort. Ik heb weer bij Erik op de kamer geslapen omdat het op mijn kamer veel te koud was. Maandag heb ik nog visite van Rita gehad en heb ik rustig aan gedaan. Ik moest eigenlijk naar school, maar dat zag ik toch niet zo zitten. Dinsdag heb ik de koffer uitgepakt en woensdag ga ik weer voor de eerste keer naar school. Ik heb wel last van een jetlag, want ik kan niet in slaap komen voor één uur ’s nachts en wordt dan pas later in de ochtend wakker. Ik hoop dat dit snel verandert. Iedereen bedankt voor het lezen van al mijn verslagen, jullie reacties, mailtjes, kaartjes en bezoek bij mijn terugkomst. Het heeft mij allemaal erg goed gedaan en door alle reacties vond ik het ook leuk om mijn verslagen te blijven schrijven. BEDANKT!!!!