26-12-2009 - 01-01-2010

Iedereen bedankt voor de reacties. Ik zal jullie wel geruststellen. Ik heb nog iedere dag goed contact met Britt, dus daar hoeven jullie je geen zorgen over te maken.

Zaterdag 26 december 2009

Tweede Kerstdag was de enige dag dat we nog naar Brownsberg konden gaan. Dat hebben we dan ook maar gedaan, want eigenlijk vind ik dat het mooiste dat ik gezien heb in Suriname. Dat kan ik Britt en Ralph dan ook niet laten missen. Het betekende wel dat we er weer Vroeg uit moesten. Om kwart voor zeven moesten we namelijk weer bij Hotel Krasnapolsky zijn.

Na een ontbijtje en de spullen gepakt te hebben, zijn we met de taxi vertrokken en we waren weer te vroeg. We spraken altijd iets eerder met de taxichauffeur af om te voorkomen dat we te laat waren.

Het bleek dat we maar met een klein groepje waren. Wij drieën en nog drie andere mensen. Verder nog een chauffeur en een gids. Het is fijn om met een kleine groep te gaan, want als je bij een grote groep achteraan loopt, hoor je niks. Nu konden we veel meer zien en vragen stellen.

We vertrokken op tijd richting Brownsberg. Eerst zijn we weer bij het Clarence Seedorf stadion gestopt. Dit is een standaard plaats om even wat foto’s te maken. Daarna zijn we weer verder gegaan om bij de volgende standaard stopplaats, de warung bij de Suralcofabriek, te stoppen. Daar werden we erop gewezen dat er een luiaard in de boom zat. Daar zijn we dus even gaan kijken voor we weer verder reden.

Onderweg zijn we nog bij een savanne gestopt. Hier was ik nog nooit geweest en het was erg mooi om te zien. De gids wist er aardig wat over te vertellen en we hebben nog even rondgelopen. Het zag er heel apart uit en ik wist niet dat er op die plek zoiets was.

Daarna maakten we ons op voor het laatste stuk naar Brownsberg. De Afobakaweg was goed geasfalteerd, maar de weg via Brownsweg naar Brownsberg helemaal niet. Dat was dus flink schudden en onze magen klotsten flink. Britt en ik dachten allebei dat we de bus vol zouden kotsen, zo erg was het.

Toen we na een lange tocht eindelijk boven waren, was het toch wel weer goed. We zagen de kami-kami’s en agoeties weer. Het was weer erg mooi en na een sanitaire stop zijn we naar het eerste uitzicht gaan kijken. Daarna zijn we richting de waterval gelopen. Onderweg kwamen we al meteen brulapen tegen. Dat was mooi en we hadden in ieder geval al apen gezien. Op de heenweg wist de gids veel te vertellen en we zijn nog een aantal keren gestopt om naar verschillende soorten apen te kijken. Aan het eind van de dag hadden we vier van de acht apensoorten in Suriname gezien.

Verder kwamen we onderweg ook nog verschillende kikkers tegen. Net voor we bij de waterval waren, zagen we ook nog een dunne slang. Je kon hem bijna niet zien, zo dun dat hij was.

Bij de waterval aangekomen bleek dat er meer water was dan de vorige keer dat ik hier was. Dat is natuurlijk niet gek, want we zitten midden in de kleine regentijd. Het was weer erg mooi om te zien. Zelfs voor een tweede keer. Ik ben weer een paar keer onder de waterval gaan staan en heb ook nog een klein krabje gevangen.

Op de terugweg had Britt veel last van haar voet. Ik ben toen met haar vooruit gelopen om weer terug naar het beginpunt te gaan. De rest liep een stuk achter ons, want die kwamen nog van alles tegen. Britt en ik hebben ook nog wat apen en andere beestjes gezien, maar waren blij dat we weer konden gaan zitten.

Nadat de rest van de groep terug was, zijn we gaan eten. We hadden rijst, gerookte kip, koolsalade, pom en wat andere dingen. Het smaakte niet echt spectaculair. De gerookte kip was wel erg lekker. Na het eten zouden we nog een korte tocht naar een uitzichtpunt over het stuwmeer gaan. Britt besloot om lekker in het zonnetje te blijven en Ralph en ik zijn met z’n tweeën mee gegaan. Daar zagen we nog een paar apen en ook een klein vogeltje dat familie van de toekan was. Was mooi om te zien.

Toen we het weer mooi vonden geweest, zijn we terug gelopen en hebben een schoon shirt aangedaan. Verder ook nog een sanitaire pauze voordat we weer terug richting de stad gingen. Britt werd op de terugweg wel erg misselijk, dus zijn we gestopt en is ze voorin gaan zitten. Daar ging het al een stuk beter. We zijn nog een keer gestopt bij de Suralco en daarna zijn we naar het hotel terug gereden. Daar hebben we een taxi naar huis gepakt. We hadden het allemaal wel een beetje gehad, maar hebben er wel van genoten. Om toch nog een beetje kerst te vieren hebben we nog wat lekkere dingen gegeten en zijn toen vroeg gaan slapen.

Zondag 27 december 2009

Eigenlijk bezoek je familie met de kerst, maar door ons uitstapje hebben we dat maar een dag later gedaan. Na het ontbijt zijn we eerst naar Gerda gegaan. Daar lagen ook nog een paar kerstkaartjes op mij te wachten van Peter en Liska, de familie van Oss en de familie van Dongen. Bedankt hiervoor! Verder had ik van Britt ook nog kerstkaartjes en cadeautjes gekregen van de familie v.d. Zwaluw, familie v.d. Bovenkamp en opa en oma. Ook jullie bedankt! Die kaartjes doen mij goed.

Na ons bezoek bij Gerda zijn we door gegaan naar Loes. Daar hebben we gezeten en besloten dat we om vijf uur naar de Hermitage Mall zouden gaan. Dat duurde nog wel even, dus werden de hangmatten tevoorschijn gehaald. Britt en Ralph hadden het helemaal uitgevonden. Na een paar uur was het tijd om naar de mall te gaan. We hebben daar wat rondgelopen en in de winkeltjes gekeken voor we weer naar Loes zijn gegaan. Daar hebben we weer een taxi naar huis geregeld.

Thuis aangekomen hebben we ons opgefrist en omgekleed, want vanavond zouden we uit eten gaan. We zijn naar ’t Vat geweest. De voorafjes waren goed, maar als hoofdmenu hadden we alle drie steak. Het was echt niet te eten. Ik snap niet dat ze het steak durven noemen. We waren eigenlijk van plan om nog even te blijven drinken, maar na het slechte eten en de slechte bediening hebben we besloten om thuis maar iets te gaan drinken.

We hebben de eerste de beste taxi gepakt en zijn richting huis gegaan. Daar hebben we nog wat gedronken voor we zijn gaan slapen.

Maandag 28 december 2009

We hadden met onze vaste taxichauffeur, Iershad, afgesproken om vandaag een tour te doen. We hadden met hem een prijs afgesproken om naar Fort Nieuw-Amsterdam en Mariënburg te gaan. Hij zou zelf gids zijn in het openluchtmuseum en bij Mariënburg zou hij een gids regelen.

Om half negen haalde hij ons op en gingen we. We reden door de stad en over de Bosjebrug. We gingen eerst naar het openluchtmuseum in Fort Nieuw-Amsterdam. Toen we daar aankwamen bleek het op maandag gesloten te zijn, maar Iershad kende daar wat mensen dus konden we toch snel een rondje maken. Ik was er al een keer geweest dus had alles al gezien. Het enige verschil met de vorige keer was dat we nu lek werden geprikt door de muskieten. We waren dus eigenlijk wel blij dat we weer in de auto zaten.

We hebben onze weg vervolgd naar de voormalige suikerrietplantage Mariënburg. De entree van deze plantage zag er goed uit, maar verder was het één bonk oud ijzer. Van de fabriek was niet veel over. Gelukkig hadden we wel een goede gids. Deze man heeft vroeger altijd op de plantage gewerkt, dus hij kon ons er alles over vertellen. Het was leuk om te zien hoe enthousiast deze man er over vertelde. Ook had hij een hele tekening gemaakt van hoe het hele proces er vroeger uitzag. Daardoor konden wij ons er toch iets meer van voorstellen.

Op het eind toen we klaar waren, begon het hard te regenen. Gelukkig waren we dus al bij het eind en na een paar foto’s zijn we de taxi in gevlucht. Toen was de tour voorbij en zijn we weer naar de stad gegaan.

Eerst nog even langs de supermarkt, want er moesten nog inkopen gedaan worden. Iershad heeft even gewacht en ons daarna thuis afgezet. De rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan. Na het eten hebben we omgekleed en zijn we naar Jan en Olivia gegaan. Dit hadden we al afgesproken. David en Loes waren er ook. Het was erg gezellig. Wij hadden een fles rum en chips meegenomen. De rum smaakte erg goed en voor alle zekerheid hadden we toch nog maar een fles extra gehaald. We hadden een kampvuurtje en David stak vuurwerk af. We zijn redelijk bijtijds naar huis gegaan, want Jan moest de volgende dag weer werken.

Dinsdag 29 december 2009

Vandaag zijn we naar de dierentuin gegaan. De dierentuin stelt hier niet veel voor en binnen een uur ben je er weer doorheen. Het is wel leuk omdat er bijna alleen maar beesten zijn die in Suriname voorkomen.

Na ons rondje gemaakt te hebben, zijn we nog wat gaan drinken en hebben toen een taxi gebeld. Deze keer ging onze tocht verder naar de stad. We moesten naar de Jeruzalembazaar, want we wilden alle drie graag een hangmat kopen. Het schijnt dat je dan daar moet zijn. We hebben alle drie een tweepersoonshangmat gekocht. Ook een stuk touw erbij, zodat we ze gelijk uit konden proberen als we thuis waren. Alles bij elkaar kostte het nog geen vijftig euro voor drie hangmatten. Ook zijn we nog naar een winkel geweest, want Britt en Ralph moesten nog wat souvenirtjes voor het thuisfront hebben.

Daarna zijn we bij Pizzaboys gaan eten en hebben we een taxi gepakt. Gelijk alles uitgepakt natuurlijk en de hangmatten opgehangen onder ons afdak. Ze liggen erg goed en we hebben besloten om nog een paar driepersoonshangmatten te kopen. Deze ga ik later nog wel halen en stuur ik op naar Nederland.

Uiteindelijk moesten we toch echt onze hangmatten uit, want we moesten eten en dan naar de verjaardag van Gerard. Bij Gerard hebben we een tijdje gezeten en wat gegeten en gedronken en daarna hebben we David meegenomen naar Suit.

Daar kun je bowlen en wat andere games doen. We moesten drie kwartier wachten voordat er een baan vrij kwam, dus hebben we maar wat gedronken en airhockey gespeeld. Ik was toch wel de slechtste in dat spel bleek. Toen de bowlingbaan vrij was zijn we schoenen gaan zoeken en begonnen. We hebben twee potjes gespeeld en zijn toen gegaan. Onze tijd was toch bijna om.

We zijn toen nog wat gaan eten en hebben David thuis afgezet. Daarna zijn we zelf naar huis gegaan en hebben ons bed weer opgezocht.

Woensdag 30 december 2009

Vandaag hebben we niet zoveel gedaan. We hebben boodschappen gedaan en verder vooral liggen hangmatteren. Ook hebben we nog gegeten en gedronken en dat was zo ongeveer wel onze woensdag. Ralph en Britt hebben verder hun koffers alvast gepakt.

Donderdag 31 december 2009

Vandaag was het oudjaarsdag. Oudjaarsdag wordt in Suriname altijd groot gevierd. In de Domineestraat, de straat voor het Krasnapolsky, is dan de Pagara estafette. Een Pagara is een grote vuurwerkrol met harde klappers. Winkeliers steken deze dan af. De ene is nog langer dan de andere. Verder is er een podium en verschillende bars. Ook lopen er brassbands door de straat en reed er een vrachtwagen met een Surinaamse muziekgroep. Op straat zijn duizenden mensen aanwezig.

Wij hoefden daar gelukkig niet tussen te staan, want wij hadden “vip plaatsen” op het parkeerdek van het hotel. Zo konden wij mooi uitzien over de straat. Niet iedereen mocht het hotel in. Alleen werknemers en gasten kregen bandjes en alle ingangen waren gesloten. Ook Britt en Ralph hadden een bandje gekregen dus we hebben daar de hele tijd gestaan, totdat we honger kregen. We zijn toen naar Pizzaboys gegaan, waar het erg druk was. Maar het smaakte erg goed dus het was het wachten waard. Daarna hebben we de tickets voor Britt en Ralph uitgeprint op het kantoor waar ik zit.

Toen dat gedaan was hebben we nog even rond gelopen en zijn toen naar huis gegaan. Onze oudjaarsavond was verder wel saai. We wilden eigenlijk nog wel iets gaan doen, maar hadden geen zin om de stad in te gaan. Daar is het trouwens rond elf uur ook allemaal afgelopen, omdat iedereen dan naar hun familie gaat. Daar zaten we dus met z’n drieën. De fles Borgoe was om half elf al op dus we hadden niet eens champagne of andere alcohol met oud en nieuw.

We hebben wel nog even de dvd van het feest van Henry gezien. Dit was wel leuk om te zien. Daarna hebben we nog even getoept tot het twaalf uur was. We zijn heel even naar buiten geweest om naar het vuurwerk te kijken, maar werden meteen lek gestoken. Daarom zijn we maar weer naar binnen gevlucht. Het vuurwerk was erg mooi om te zien, maar om half één lagen we al op bed. Onze laatste avond in het huisje, want morgen gaan Britt en Ralph weer naar huis.

Vrijdag 1 januari 2010

De vakantie is al weer voorbij. Wat gaat de tijd toch snel als je het leuk hebt. Ik moest mijn koffer nog pakken en voelde me behoorlijk klote. Ik ben al niet zo goed in afscheid nemen, maar nu was het extra zwaar. Maar ja, een vakantie kan ook niet eeuwig duren.
Nadat alles ingepakt en opgeruimd was, heeft Jan ons opgehaald. We hebben twee keer gereden en inmiddels was de beheerster er ook al. Alles was goed in orde.

We zijn naar Gerda gegaan waar de hele familie zou komen om te eten en afscheid te nemen. Gerda had nasi gemaakt en hij smaakte erg goed, al heb ik er niet veel van geproefd. Het aankomende afscheid viel Britt en mij allebei toch wel zwaar. Verder waren er ook nog wat kerstkaartjes uit Nederland gearriveerd van Ben en Ans, Joyce en familie en Erik en Lianne. Ook jullie weer bedankt!

Toen het tijd was om te gaan, werd er van iedereen afscheid genomen en zijn we richting Zanderij gereden. Daar hebben ze de koffers ingecheckt en hebben we nog wat gedronken. Daarna moesten we echt afscheid nemen. Het liefst was ik zo mee het vliegtuig in gestapt, maar ik moet het nog even vier weken vol houden.

Op de terugweg zijn we naar Loes gegaan en hebben we wat vuurwerk gekocht. Ook heb ik nog even met thuis gebeld en toen zijn we naar Jan en Olivia gegaan. We zijn bij de kreek gaan zitten en ik kon inmiddels wel een borrel gebruiken. Weer dat rotgevoel. Ik heb nog een hele tijd bij Jan gezeten voor ze mij naar huis hebben gebracht.